Μέσα στην καταιγίδα μηνυμάτων που και εσείς παίρνετε από καιρό τώρα από τα δικά σας ΜΜΕ και τις φωνές που σιγά σιγά αρθρώνονται από τους δικούς σας ανθρώπους του πνεύματος που εκφράζουν την αγωνία τους για το τι συμβαίνει στην κοινωνία μου και τις μακροχρόνιες επιπτώσεις και στην δική σας σκέφτηκα να σου στείλω αυτό το μήνυμα κινδύνου. Αυτό πριν την ολοκληρωτική καταστροφή της ελπίζοντας ότι χάρις στα νέα μέσα επικοινωνιών που ξεπερνούν τα σύνορα κρατών θα σε φτάσει και θα ακουμπήσει την ψυχή σου.
Λίγο πολύ δεν σου είμαι άγνωστος και επομένως δεν χρειάζεται να συστηθούμε. Έρχεσαι συχνά για διακοπές από τα παλιά καλά χρόνια που εμείς ζούσαμε υπερήφανοι σε μια ωραία, απλή και φτωχή πατρίδα. Και μας ζήλευες για την τύχη μας γιατί παρόλο που το βιοτικό σου επίπεδο ήταν πολύ ανώτερο, ήταν ανάλογο να αντιμετωπίσει τη ζωή σε ένα φυσικό περιβάλλον πολύ ποιο δύσκολο. Άλλωστε, λες σε κύματα, σου στέλνουμε τους αρίστους μας που με την παρουσία τους σου θυμίζουνε ότι υπάρχουμε και σε περιμένουμε όταν μπορείς να ξανάρθεις. Οι σχέσεις δίνουν σε όλους μας ευχάριστες εμπειρίες αφού έχουμε τόσα κοινά στις αξίες μας, την ιστορίας μας και τόσα άλλα που έχουν σχέση με τον άνθρωπο.
Μέσα σε τρία χρόνια εξαιρετικής έντασης και τρομακτικής υποβάθμισης των συνθηκών διαβίωσης των συμπολιτών μου διακρίνω την σοβαρότητα της κρίσης στην κοινωνία και προσπαθώ μέσα από ΜΜΕ που ελέγχονται από ένα φαύλο κατεστημένο να εκτιμήσω το μέγεθος της δικής μου ενοχής στην δημιουργία της αλλά και τρόπους επανάκαμψης. Υπομένω, δουλεύω σκληρά φοβάμαι για το μέλλον και κρατάω με τα δόντια την νεολαία μας να μην εκραγεί καθώς τα καλλίτερα στελέχη της χάνονται για πάντα στην ξενιτειά.
Ανησυχώ πάρα πολύ, είμαι σε απόγνωση από αυτήν την κατάσταση. Νομίζω ότι το μέλλον της κοινωνίας μου ορίζεται και θα ορίζεται για πολύ από το κομματικό δικτατορικό κατεστημένο με τις οθωμανικές δομές του που μας κορόιδεψε, μας καταλήστεψε και μας έφερε μέχρι εδώ. Δυστυχώς οι δικές σας ηγεσίες, παρόλο που πλέον γνωρίζουν την πραγματικότητα, διαλέγουν μόνο την πεπατημένη και συνεχίζουν να διαπραγματεύονται την τύχη μας αλλά και την τύχη των παιδιών μας, που ξέρετε ότι δεν είναι αλλιώτικα από τα δικά σας, με αυτό το κατεστημένο.
Αισθάνομαι ότι στην κοινωνία μας δεν έχει απομείνει κανένα άλλο στήριγμα πλέον παρά εσείς οι άλλοι Ευρωπαίοι συμπολίτες μας που θα πρέπει να σημάνετε συναγερμό πριν είναι πολύ αργά για όλους μας για την άμεσα επερχόμενη καταστροφή δέκα εκατομμυρίων συμπατριωτών σας για τον λόφο των δισεκατομμυρίων Ευρώ που η μαφία του διεθνούς χρηματοοικονομικού συστήματος φρόντισε να συσσωρευτεί στην πλάτη ενός ανώριμου και αδύναμου μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης προκειμένου να χρησιμοποιήσει την καταστροφή του σαν απειλή για όλους σας,
Αυτό το σήμα κινδύνου σας καλεί να μας βοηθήσετε να συνεννοηθούμε με τις ηγεσίας σας σαν λαός έξω από το απαξιωμένο πολιτικό μας κατεστημένο για να ανορθώσουμε την κοινωνία μας που είναι μέλος της δικής σας.
Λίγο πολύ δεν σου είμαι άγνωστος και επομένως δεν χρειάζεται να συστηθούμε. Έρχεσαι συχνά για διακοπές από τα παλιά καλά χρόνια που εμείς ζούσαμε υπερήφανοι σε μια ωραία, απλή και φτωχή πατρίδα. Και μας ζήλευες για την τύχη μας γιατί παρόλο που το βιοτικό σου επίπεδο ήταν πολύ ανώτερο, ήταν ανάλογο να αντιμετωπίσει τη ζωή σε ένα φυσικό περιβάλλον πολύ ποιο δύσκολο. Άλλωστε, λες σε κύματα, σου στέλνουμε τους αρίστους μας που με την παρουσία τους σου θυμίζουνε ότι υπάρχουμε και σε περιμένουμε όταν μπορείς να ξανάρθεις. Οι σχέσεις δίνουν σε όλους μας ευχάριστες εμπειρίες αφού έχουμε τόσα κοινά στις αξίες μας, την ιστορίας μας και τόσα άλλα που έχουν σχέση με τον άνθρωπο.
Μέσα σε τρία χρόνια εξαιρετικής έντασης και τρομακτικής υποβάθμισης των συνθηκών διαβίωσης των συμπολιτών μου διακρίνω την σοβαρότητα της κρίσης στην κοινωνία και προσπαθώ μέσα από ΜΜΕ που ελέγχονται από ένα φαύλο κατεστημένο να εκτιμήσω το μέγεθος της δικής μου ενοχής στην δημιουργία της αλλά και τρόπους επανάκαμψης. Υπομένω, δουλεύω σκληρά φοβάμαι για το μέλλον και κρατάω με τα δόντια την νεολαία μας να μην εκραγεί καθώς τα καλλίτερα στελέχη της χάνονται για πάντα στην ξενιτειά.
Ανησυχώ πάρα πολύ, είμαι σε απόγνωση από αυτήν την κατάσταση. Νομίζω ότι το μέλλον της κοινωνίας μου ορίζεται και θα ορίζεται για πολύ από το κομματικό δικτατορικό κατεστημένο με τις οθωμανικές δομές του που μας κορόιδεψε, μας καταλήστεψε και μας έφερε μέχρι εδώ. Δυστυχώς οι δικές σας ηγεσίες, παρόλο που πλέον γνωρίζουν την πραγματικότητα, διαλέγουν μόνο την πεπατημένη και συνεχίζουν να διαπραγματεύονται την τύχη μας αλλά και την τύχη των παιδιών μας, που ξέρετε ότι δεν είναι αλλιώτικα από τα δικά σας, με αυτό το κατεστημένο.
Αισθάνομαι ότι στην κοινωνία μας δεν έχει απομείνει κανένα άλλο στήριγμα πλέον παρά εσείς οι άλλοι Ευρωπαίοι συμπολίτες μας που θα πρέπει να σημάνετε συναγερμό πριν είναι πολύ αργά για όλους μας για την άμεσα επερχόμενη καταστροφή δέκα εκατομμυρίων συμπατριωτών σας για τον λόφο των δισεκατομμυρίων Ευρώ που η μαφία του διεθνούς χρηματοοικονομικού συστήματος φρόντισε να συσσωρευτεί στην πλάτη ενός ανώριμου και αδύναμου μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης προκειμένου να χρησιμοποιήσει την καταστροφή του σαν απειλή για όλους σας,
Αυτό το σήμα κινδύνου σας καλεί να μας βοηθήσετε να συνεννοηθούμε με τις ηγεσίας σας σαν λαός έξω από το απαξιωμένο πολιτικό μας κατεστημένο για να ανορθώσουμε την κοινωνία μας που είναι μέλος της δικής σας.
Ένας Έλληνας πολίτης
17 2 2012
Διπλωματικό Περισκόπιο17 2 2012
-------------
Grecia somos todos
MARGARITA RIVIÈRE *--
Si lo pensamos con inteligencia, Grecia es uno de los países más ricos del mundo. Y en contra de lo que se dice machaconamente, todos, especialmente los europeos, estamos en deuda con Grecia. La historia y la cultura europea está en deuda con una manera de mirar y entender la belleza y la fealdad, o con una forma de pensar que favorece prioridades en la acción humana y el estilo de vida: la deuda se agranda cuando se rememora el bellísimo paisaje de sus islas. Quien conozca el mar griego sabrá a qué me refiero. Grecia entera es un regalo para los sentidos, para lo humano. Eso no tiene precio.
¿Qué costaría hoy construir la armonía del Partenón, el encanto de la ciudadela de Lindos, en Rodas, o la simplicidad increíble de la isla de Patmos? Ni la tecnología punta, ni siquiera Walt Disney lo lograría. Nuestro lenguaje deriva, en buena parte, de lo que descubrieron los griegos. Y podemos decir que lo virtual existe, al menos,desde que Platón lo encontró en su caverna. No caben aquí todas las deudas que el mundo tiene con Grecia; los griegos, pues, son ricos. Y Europa es rica por ser hija de Grecia.
¿Por qué es imprescindible recordar ahora esta obviedad? Fácil: la idea de riqueza que acabo de esbozar no coincide, en absoluto, con lo que ahora mismo se entiende por riqueza: dinero + dinero; beneficios + beneficios. En la trastienda de la crisis está esa ideología fanática que, al desautorizar la riqueza humanística (histórica, cultural, civilizatoria), acaba desestabilizando a Europa en lo que es su fuerza y siempre la ha identificado. Es un ataque cultural en toda regla: una guerra de ideas cuyas consecuencias podemos observar a nuestro alrededor. Cada vez que se menciona el déficit, la quiebra o la deuda, se intenta arrancar una parte de nuestra alma y del ideal del modelo humanista, de colaboración y bienestar que, tras siglos de guerras, los europeos contemporáneos nos habíamos otorgado aprendiendo de nuestros errores.
- "Unas élites tóxicas que quieren poner al dios dinero en el centro del beneficio infinito están ganando la batalla cultural"
El caso de la deudora Grecia es un símbolo y, a la vez, punta del iceberg de un objetivo ideológico: la desestabilización de Europa. Los síntomas de esta desestabilización que hoy vemos a nuestro alrededor pudieron empezar a apreciarse tras la caída del muro de Berlín: una gran Europa continental, percibida inicialmente como una oportunidad de mercado, fue transformándose en un modelo de cooperación incompatible con la era de la competencia salvaje y la ley de la selva del capitalismo desregulado. El éxito del euro como moneda común debió de sacar de sus casillas a quienes solo son capaces de ver competidores y enemigos en los demás.
El combate entre estas dos formas de entender la vida estaba planteado desde que, tras la II Guerra Mundial, un puñado de corajudos europeos dijeron "nunca más tantos sufrimientos" y buscaron un sistema para construir entre todos una sociedad más justa y libre. Su éxito ha sido completo: varias generaciones de europeos no hemos conocido la guerra en nuestros territorios. Pocas veces en la historia europea se había conocido tal privilegio.
Los españoles nos hemos beneficiado de muchas formas de este modelo europeo que ahora unas élites tóxicas están desestabilizando. Estas élites están logrando su propósito porque están ganando la batalla cultural -la más peligrosa- al poner al dios dinero en el centro de la religión del beneficio infinito, introducida en nuestras cabezas con paciencia de hormiga. Y hoy figura que, sin dinero, no somos nada, y si no que se lo pregunten al confeso señor Millet, en quien, imagino, pensaba el presidente Mas al proponer su "pedagógico" impuesto a las "grandes fortunas". Justo ahora, cuando tantos ven imprescindible la armonización fiscal europea.
La crisis es fuente inagotable de conocimientos. En 1985 ya se hablaba en Bruselas de las dificultades de las cuentas griegas y de armonización fiscal europea. Hoy un libro imprescindible; El banco. Cómo Goldman Sachs dirige el mundo (Ediciones Deusto), escrito por Marc Roche, corresponsal de Le Monde en Londres, explica cómo se hizo la más asombrosa rapiña de la historia, en la cuna de nuestra civilización. Grecia es un símbolo.
.
*Margarita Rivière es periodista.
EL PAIS COM
------------------------------------
Al principio era Grecia. La civilización ateniense es referente irrenunciable de nuestra historia. De ella proceden nuestras categorías intelectuales, modos argumentativos y deductivos. Si utilizamos conceptos abstractos, hombre, animal o árbol, se debe a que nuestro esquema intelectual, antecedente de nuestra conversación dialógica, se ve traspasado por el pensar griego, inspirador de nuestro ser social.
*Margarita Rivière es periodista.
EL PAIS COM
------------------------------------
Todos somos griegos
Al principio era Grecia. La civilización ateniense es referente irrenunciable de nuestra historia. De ella proceden nuestras categorías intelectuales, modos argumentativos y deductivos. Si utilizamos conceptos abstractos, hombre, animal o árbol, se debe a que nuestro esquema intelectual, antecedente de nuestra conversación dialógica, se ve traspasado por el pensar griego, inspirador de nuestro ser social.
Además, la lengua griega nos es propia. Con ella nos hablan Homero y Hesíodo; Herodoto y Plutarco. Pronunciar sus nombres es penetrar en el mito. Del 70% de voces latinas que tiene el español, algunas encuentran en el griego su origen remoto y otro 15% son griegas. Voces que designan casi todas las parcelas del saber: teología, filosofía, filología, biología, pedagogía, psiquiatría, astrología, física, geometría, química, matemáticas? etcétera. Con los cultismos helénicos nombramos la mayor parte de los términos científicos: telescopio, leucocito, hematíes, electrocardiograma, hepático, hidrógeno, microscopio? etcétera.
Tres siglos de la Grecia clásica transforman el mundo de entonces y condicionan la historia universal del saber. Sus cánones de belleza, conceptos morales, principios políticos y valores cívicos son los nuestros. Leyendo a Platón conocimos a su maestro Sócrates y nos legó a su discípulo Aristóteles y, con ellos, nos iniciamos en la curiosidad, premisa del conocimiento. La RAE, con las demás academias de la lengua española, prepara una nueva edición de la Ortografía . En el proyecto se propone que la y se denomine ye . Entiendo su propósito -unificarla entre España y los países iberoamericanos-, pero me parece que debería mantenerse la denominación de i griega, como símbolo y reconocimiento a su legado.
la voz de galicia es
-----------------------
Non abbandoniamo i nostri vicini. Da quando a Palazzo Chigi c’è Mario Monti la musica è cambiata
«La Grecia esce dall’Euro», «l’Unione europea vuole la Grecia fuori dall’Euro», «la Grecia non ce la farà», «Prepariamoci al default della Grecia». A volte sono rumors, voci che si diffondono in questa o quella capitale europea, a volte sono dichiarazioni ufficiali, come quella dell’olandese Neelie Kroes, commissaria europea «per l’Agenda digitale». Kroes e gli anonimi propalatori di voci esprimono un pensiero diffuso in Europa, specie nel Nord Europa, a proposito dei cosiddetti pigs (in inglese vuol dire porci, ma è anche l’acronimo di Portogallo, Irlanda, Grecia e Spagna, i paesi che hanno per primi fatto vacillare l’euro). È il pensiero di chi dice che è impossibile tenere insieme tanti paesi e tanto diversi, il pensiero che lungo questi mesi tempestosi ha prodotto l’ipotesi di due monete comuni (una per i virtuosi, una per i meno bravi), ovvero il cieco inseguimento di politiche di rigore finanziario così stretto da far finalmente affacciare sull’intera Unione lo spettro della recessione. Va da sé che quando la bufera finanziaria ha cominciato a coinvolgere pesantemente l’Italia, questa idea di Europa a due velocità si è tinta di venature geoculturali, con da una parte la Germania e un gruppo di paesi del Nordeuropa, e dall’altra i soliti meridionali, un po’ fannulloni, un po’ imbroglioni (e la Francia in mezzo).
È giusto motivo d’orgoglio rilevare che da quando a Palazzo Chigi c’è Mario Monti la musica in Europa è cambiata: l’accordo a 26 (senza la Gran Bretagna) sul bilancio, poi quello a 25 (senza Gran Bretagna e Repubblica Ceca) sulle politiche fiscali hanno rilanciato il carattere unitario e continentale del processo di integrazione. E la ritrovata credibilità dell’Italia nonché l’autorevolezza del suo premier hanno avuto un ruolo non secondario in questo. Ma è la Grecia il dente che duole, e non solo per l’oggettiva dimensione dei suoi problemi (che, abbiamo scoperto in queste ore, affettano perfino le finanze della Regione Puglia). C’è da qualche parte in Europa, tra Francoforte e Helsinki, tra Amsterdam e Berlino, la voglia di portare a casa lo scalpo di almeno uno dei pigs, per affermare una gerarchia, per ribadire che il baricentro dell’Unione è ben al Nord delle Alpi. Noi pugliesi con i greci condividiamo da trenta secoli e più il mare, tanta Storia e tante storie. La Grecia è la meta delle nostre vacanze, la Puglia è il passaggio obbligato dei traffici greci con l’Europa intera. Puglia e Grecia sono la frontiera sudorientale dell’Unione che dialoga con i Balcani e con la Turchia, a cui guardano l’Egitto e i paesi arabi del Levante. Abbiamo insomma cento ragioni per metterci al fianco della Grecia, e proprio ieri il presidente Vendola ha pronunciato a Bruxelles parole di sentita partecipazione per il dramma che il popolo greco vive in queste ore. Faccia qualcosa di più: insieme a tutti i rappresentanti pugliesi nelle istituzioni, chieda al nostro autorevole e rispettato capo del governo di pronunciare in sede europea un pacato e fermo «No, la Grecia non si tocca». E non solo per le pur nobilissime ragioni della solidarietà, del sentimento e della riconoscenza (non li meriterebbe la Grecia, culla millenaria della democrazia e dell’idea stessa di Europa?), ma perché il futuro dell’Unione non può essere che nel Mediterraneo.
Luigi Quaranta
09 febbraio 2012
corriere del mezzogiorno
——————————-
Quand un peuple est attaqué ce sont tous les peuples qui sont attaqués.
Le 10 février, le gouvernement non élu de la Grèce a adopté un nouveau plan d’austérité monstrueux et destructif, qui a été approuvé par le parlement grec (199 députés contre 101) le 12 février.
Avec ce nouveau plan d’austérité, le salaire minimum est diminué de 22% et gelé pour trois ans, les conventions collectives sont tout simplement supprimées, il y aura 15 000 licenciements dans la fonction publique et 150 000 postes seront détruits par non renouvellement…
Le peuple grec est en train de se soulever courageusement contre cette politique de terreur sociale. Dans le silence assourdissant des médias, les manifestations se multiplient ainsi que les grèves générales malgré la violente répression.
Les Grecs ont besoin de la solidarité internationale et y font appel [1]
Répondons à cet appel. Nous sommes tous des Grecs !
Leur mobilisation se heurte au mur d’une dictature européenne et internationale, celle des marchés financiers et de la troika : UE, BCE, FMI, qui ont imposé aux grecs ces plans d’austérité et un gouvernement non élu.
Les gouvernements dans l’UE sont parties prenantes de cette dictature et appliquent dans les autres pays des politiques qui vont dans le même sens. La Grèce n’est pour eux qu’un laboratoire avant généralisation. La situation va s’aggraver encore avec le projet de nouveau traité européen obligeant à introduire la “règle d’or” dans nos constitutions.
Nous aussi, comme les Grecs, refusons de sacrifier le peuple sur l’autel de l’argent.
Reprenons nos vies en main.
Laissez votre PC, rejoignez la mobilisation !
Manifestation en solidarité avec la mobilisation des Grecs le Samedi 18 février.
[1] http://realdemocracygr.wordpress.com/2012/02/10/so-its-final-now/
nouvelles hors les murs
-----------------------
Perché siamo tutti greci
Non abbandoniamo i nostri vicini. Da quando a Palazzo Chigi c’è Mario Monti la musica è cambiata«La Grecia esce dall’Euro», «l’Unione europea vuole la Grecia fuori dall’Euro», «la Grecia non ce la farà», «Prepariamoci al default della Grecia». A volte sono rumors, voci che si diffondono in questa o quella capitale europea, a volte sono dichiarazioni ufficiali, come quella dell’olandese Neelie Kroes, commissaria europea «per l’Agenda digitale». Kroes e gli anonimi propalatori di voci esprimono un pensiero diffuso in Europa, specie nel Nord Europa, a proposito dei cosiddetti pigs (in inglese vuol dire porci, ma è anche l’acronimo di Portogallo, Irlanda, Grecia e Spagna, i paesi che hanno per primi fatto vacillare l’euro). È il pensiero di chi dice che è impossibile tenere insieme tanti paesi e tanto diversi, il pensiero che lungo questi mesi tempestosi ha prodotto l’ipotesi di due monete comuni (una per i virtuosi, una per i meno bravi), ovvero il cieco inseguimento di politiche di rigore finanziario così stretto da far finalmente affacciare sull’intera Unione lo spettro della recessione. Va da sé che quando la bufera finanziaria ha cominciato a coinvolgere pesantemente l’Italia, questa idea di Europa a due velocità si è tinta di venature geoculturali, con da una parte la Germania e un gruppo di paesi del Nordeuropa, e dall’altra i soliti meridionali, un po’ fannulloni, un po’ imbroglioni (e la Francia in mezzo).
È giusto motivo d’orgoglio rilevare che da quando a Palazzo Chigi c’è Mario Monti la musica in Europa è cambiata: l’accordo a 26 (senza la Gran Bretagna) sul bilancio, poi quello a 25 (senza Gran Bretagna e Repubblica Ceca) sulle politiche fiscali hanno rilanciato il carattere unitario e continentale del processo di integrazione. E la ritrovata credibilità dell’Italia nonché l’autorevolezza del suo premier hanno avuto un ruolo non secondario in questo. Ma è la Grecia il dente che duole, e non solo per l’oggettiva dimensione dei suoi problemi (che, abbiamo scoperto in queste ore, affettano perfino le finanze della Regione Puglia). C’è da qualche parte in Europa, tra Francoforte e Helsinki, tra Amsterdam e Berlino, la voglia di portare a casa lo scalpo di almeno uno dei pigs, per affermare una gerarchia, per ribadire che il baricentro dell’Unione è ben al Nord delle Alpi. Noi pugliesi con i greci condividiamo da trenta secoli e più il mare, tanta Storia e tante storie. La Grecia è la meta delle nostre vacanze, la Puglia è il passaggio obbligato dei traffici greci con l’Europa intera. Puglia e Grecia sono la frontiera sudorientale dell’Unione che dialoga con i Balcani e con la Turchia, a cui guardano l’Egitto e i paesi arabi del Levante. Abbiamo insomma cento ragioni per metterci al fianco della Grecia, e proprio ieri il presidente Vendola ha pronunciato a Bruxelles parole di sentita partecipazione per il dramma che il popolo greco vive in queste ore. Faccia qualcosa di più: insieme a tutti i rappresentanti pugliesi nelle istituzioni, chieda al nostro autorevole e rispettato capo del governo di pronunciare in sede europea un pacato e fermo «No, la Grecia non si tocca». E non solo per le pur nobilissime ragioni della solidarietà, del sentimento e della riconoscenza (non li meriterebbe la Grecia, culla millenaria della democrazia e dell’idea stessa di Europa?), ma perché il futuro dell’Unione non può essere che nel Mediterraneo.
Luigi Quaranta
09 febbraio 2012
corriere del mezzogiorno
——————————-
Samedi 18 février, journée de mobilisation internationale: Nous sommes tous des Grecs
Quand un peuple est attaqué ce sont tous les peuples qui sont attaqués.Le 10 février, le gouvernement non élu de la Grèce a adopté un nouveau plan d’austérité monstrueux et destructif, qui a été approuvé par le parlement grec (199 députés contre 101) le 12 février.
Avec ce nouveau plan d’austérité, le salaire minimum est diminué de 22% et gelé pour trois ans, les conventions collectives sont tout simplement supprimées, il y aura 15 000 licenciements dans la fonction publique et 150 000 postes seront détruits par non renouvellement…
Le peuple grec est en train de se soulever courageusement contre cette politique de terreur sociale. Dans le silence assourdissant des médias, les manifestations se multiplient ainsi que les grèves générales malgré la violente répression.
Les Grecs ont besoin de la solidarité internationale et y font appel [1]
Répondons à cet appel. Nous sommes tous des Grecs !
Leur mobilisation se heurte au mur d’une dictature européenne et internationale, celle des marchés financiers et de la troika : UE, BCE, FMI, qui ont imposé aux grecs ces plans d’austérité et un gouvernement non élu.
Les gouvernements dans l’UE sont parties prenantes de cette dictature et appliquent dans les autres pays des politiques qui vont dans le même sens. La Grèce n’est pour eux qu’un laboratoire avant généralisation. La situation va s’aggraver encore avec le projet de nouveau traité européen obligeant à introduire la “règle d’or” dans nos constitutions.
Nous aussi, comme les Grecs, refusons de sacrifier le peuple sur l’autel de l’argent.
Reprenons nos vies en main.
Laissez votre PC, rejoignez la mobilisation !
Manifestation en solidarité avec la mobilisation des Grecs le Samedi 18 février.
[1] http://realdemocracygr.wordpress.com/2012/02/10/so-its-final-now/
nouvelles hors les murs
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου